Fuck bitch !
Credit: Henshin Fever
วันเสาร์ที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2554
วันจันทร์ที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2554
หลุดมาเต็มๆ Kamen Rider Fourze ไรเดอร์หัวจรวด
หลังไปส่องจากหลายๆเว็บ
รูปเรียงเบอร์ที่เห็นนั้น ไม่ได้ใบ้หวย แต่เป็น"สวิทช์"
1.ส่วนหัวเป็น "จรวด"
2.ส่วนแขนด้านขวาเป็น "เทอร์โบ"
3.ส่วนแขนด้านซ้ายเป็น "สว่าน"4.ส่วนขาเป็น "สกรู" (ป่ะว่ะ)
งั้นแสดงว่า หัวเปลี่ยนได้อีก (โล่ง 
)
)แล้วลือว่ามีการถ่ายทำใน มหาลัย แล้วอีกด้วย
แปลผิดขออภัย
รูปเล็กๆนั่นคือรูปที่แต่งจาก w แฮะ
ไม่เคยรู้สึกรับไม่ได้แบบนี้มาก่อน ตั้งแต่ดูไรเดอร์มา 
ส่วนข้อมูลรอผู้รู้ต่อไป
เครดิต modxtoy.
วันพุธที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2554
[Gang Spoiled] คุยกันหลังดู Kaizoku Sentai Gokaiger ตอนที่ 16
[Gang Spoiled] คุยกันหลังดู Kaizoku Sentai Gokaiger ตอนที่ 16
โกไคแกลเลี่ยน ...
หลังจากกัปตันสูญเสียลูกเรือไปให้กับบาสโก มาร์เวลลัสก็ทำทุกอย่างเพื่อตามตัวทุกคนกลับมา
เนวี่ : ซวยแว้ว! ซวยแว้ว! จะทำยังไงดี ทุกคนโดนจับไปหมดแล้ว!
กัปตัน : หุบปากน่า! เจ้านก!
แต่ดูเหมือนว่าเค้าจะทำอะไรไมไ่ด้เลย
กัปตัน : บ้าที่สุด! นี่ชั้นทำอะไรไม่ไ้ด้เลยเหรอ? สัญญานโมไบเรทก็หาแทบไม่ได้เลย
กัปตันก็พลันนึกถึงคำพูดของบาสโกที่ว่า "ถ้าหากต้องการอะไรซักอย่าง ก็ต้องพร้อมสูญเสียอีกอย่างหนึ่งไป"
สิ่งที่มาร์เวลลัสได้มาตอนนี้ก็คือ "เรนเจอร์คีย์" ของเซนไทคนที่ 6 ทั้งห้าอัน
มันก็ไม่ได้ทำให้เค้ารู้สีกดีขึ้นมาได้แม้แต่นิดเดียว ทันใดนั้นเอง บาสโกก็โทรเข้ามาพอดี
--------------------------------------------------------------
ตอนที่ 16 : เซนไท ปะทะ เซนไท
--------------------------------------------------------------
กัปตัน : บาสโก ... แกอย่าคิดที่จะแตะต้องลูกเรือของชั้นเด็ดขาด! เข้าใจมั้ย?
บาสโก : แน่นอน! อยากจะทักทายลูกเรือของแกหน่อยมั้ยล่ะ!
ลูก้าตะโกนมาว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง แต่โจก็ไปพูดกวนตีนใส่บาสโก
จนบาสโกต้องเดินมาเตะปากของโจจนล้มลงไปนอน
บาสโก : โอ๊ะโอ! ขอโทษทีนะ พอดีตีนของชั้นมันลื่นไปหน่อยน่ะ!
บาสโก : เรามาคุยเรื่องธุรกิจของเราดีกว่านะ! ... ชั้นขอแลกทุกอย่างของแก กับลูกเรือ 4 คน
กัปตัน : อะไรนะ!
บาสโก : ก็ทั้งโกไคแกลเลี่ยน เนวี่ และเรนเจอร์คีย์ทั้งหมดที่แกมีไงล่ะ!
บาสโก : อย่าบอกนะว่าแกไม่กล้าเอามาแลกกับลูกเรือที่น่ารักของแกน่ะ
บาสโก : แต่ถ้าแกปฏิเสธ ชั้นก็คงเอาสี่คนนี้ไปขึ้นค่าหัว ชั้นว่ามันก็ได้เงินเยอะไม่ใช่เล่นเลยล่ะ
บาสโก : เอาเป็นว่าชั้นจะให้เวลาแกคิดก็แล้วกัน ชั้นจะรอฟังคำตอบนะ
วางสายไปแล้ว มาร์เวลลัสรู้สึกแค้นใจที่ทำอะไรไม่ได้ ... ทางด้านบาสโกก็คิดว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่าแน่นอน
โจก็พูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความฝันของมาร์เวลลัส
โจ : "มหาสมบัติแห่งจักรวาล" ... มันเป็นความฝันของมาร์เวลลัส
โจ : เค้าได้ให้สัญญากับคนที่เค้าเชื่อมั่นที่สุดว่าจะหามันให้เจอ เค้าไม่มีวันทำตามที่แกขอหรอก!
บาสโก : แล้วแกคิดว่าหมอนั่นจะกล้าทิ้งพวกแกรึไงกันล่ะ? ไม่มีอะไรได้มาโดยที่ไม่ต้องเสียอะไรไปหรอกนะ
ลูก้า : ก็ถูกของแกล่ะนะ ... นี่บาสโก! ทำไมแกไม่ให้ชั้นเป็นลูกน้องของแกเลยล่ะ?
ไอม์ : คุณลูก้าคะ!
ลูก้า : ก็ชั้นยังไม่อยากตายนี่นา ... ชั้นจะเป็นฝ่ายที่เสียมาร์เวลลัสไปเอง
ลูก้าไม่ได้พูดออกมาโดยตั้งใจ แต่เธอพูดเพราะมันเป็นแผนการณ์ที่จะช่วยทุกคน
ไอม์ดูออกได้จากสัญญานมือที่แอบให้ไว้ข้างหลัง
บาสโก : เป็นความคิดที่ดีนี่นา! แต่ก็นะ ...
บาสโก : คิดว่า่ชั้นไม่รู้ทันเธอรึไงกัน ... ขอโทษด้วยนะ ชั้นไม่ไว้ใจใครเป็นพิเศษ
ไอม์ : ทำไมล่ะคะ!
บา่สโก : ทำไมน่ะเหรอ? ... แล้วพวกแกได้อะไรจากการเชื่อใจคนอื่นบ้างล่ะ?
บาสโก : ดูอย่างชั้นสิ ถ้าพวกแกเชื่อคนอย่างชั้น แกคิดซิว่าพวกแกจะเหลืออะไรบ้าง? ... ไม่ต่างกับมาร์เบะจังเท่าไหร่หรอกนะ อิอิ
บาสโก : แซลลี่จ๊ะเอาพวกมันไปยัดลงในคุกให้ทีนะ!
ว่าแล้วแซลลี่ก็จับทุกคนลากไปไว้ให้ห้องขัง ...
ห้องขัง ...
ลูก้า : โธ่เว้ย!
ไอม์ : ความเชื่อใจ ... มันเป็นเหมือนดาบสองคมจริงๆนะคะ
โจ : ชั้นจะไม่ให้ไอ้บ้านั่นทำลายของมาร์เวลลัสเด็ดขาด!
ดอน : แต่มาร์เวลลัสคิดจะช่วยพวกเราแน่ๆล่ะ
ลูก้า : เราก็หนีออกไปก่อนที่มาร์เวลลัสจะมาช่วยสิ ... มีแค่ทางนี้ทางเดียวล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ดอน : ฮู่ว ๆ ๆ ๆ !!
ดอนพยายามเลียนแบบเสียงลิง เพื่อที่จะเรียกแซลลี่มาใกล้ๆ ท่าทางจะไม่ได้ผลแฮะ
ลูก้า : นี่ฮาคาเสะ ... นายคิดว่าทำแบบนี้จะได้ผลเหรอ?
ดอน : ไม่รู้สิ ชั้นว่าถ้าเราคุณกับแซลลี่รู้เรื่อง เธออาจจะช่วยเราก็ได้
โจ : ดูยังไงก็ไม่น่าได้ผลแฮะ
ดอน : อย่าคิดว่าทำไม่ไ่ด้เซ่!
ไอม์ : งั้นดิชั้นจะช่วยคุณเองนะคะ!
ลูก้า : หยุดเลย! เธอน่ะตัวดีเลยไอม์!
สำเร็จ! ความพยายามของดอนได้ผล แซลลี่หันมาสนใจดอนบ้างแล้ว แต่ทว่า ...
ดอนกลับถูกแซลลี่หมางเมิน แถมเอากล้วยปาใส่หน้าอีก
ลูก้า : งี่เง่าชะมัด!
โจ : อย่างน้อยลิงก็ไม่อยู่แล้ว ...
ที่แท้ก็มีตะแกรงระบายอากาศอยู่ในห้องนั่นเอง โจและทุกคนก็พยายามลอดช่องระบายอากาศออกมาให้ได้
เมื่อหลุดออกมาอีกห้องนึงแล้ว บาสโกก็มายืนรออยู่ตรงทางออกพอดี ... กรรม
บาสโก : เกมโอเวอร์นะจ๊ะ!!!
โกไคแกลเลี่ยน ...
มาร์เวลลัสที่กำลังสับสนว่าตัวเองจะทำยังไง ก็เหลือบไปเห็นเรนเจอร์คีย์ชิ้นแรกที่เค้าได้พบ "อะคาเรนเจอร์คีย์"
และนั่นก็ทำให้เค้านึกถึงเรื่องราวตอนที่ได้พบกับ "อะคาเรด" เป็นครั้งแรก
ในตอนนั้นมาร์เวลลัสเป็นสลัดอวกาศพเนจรไปตามที่ต่างๆ และเค้าก็มักจะเข้าไปถล่มพวกซันการ์คเพื่อชิงสมบัติอยู่เรื่อยๆ
แต่วันนึงเมื่อถึงจุดอิ่มตัว มาร์เวลลัสก็รู้สึกว่าสมบัติที่ได้มามันช่างไร้ค่าสิ้นดี
กัปตัน : เฮ้อ! มีแต่ของกระจอกๆแฮะ ... ว่าแต่ นี่มันอะไรหว่า?
มาร์เวลลัสพบกับ "อะคาเรนเจอร์คีย์" ในกล่องสมบัติใบนั้น
และก็มีเสียงของอะคาเรดดังออกมาจากด้านหลัง ...
อะคาเรด : ของที่อยู่ในมือนาย ยกให้ชั้นได้มั้ย?
มาร์เวลลัส : ซันการ์คเหรอ? ... ไม่สิ แกเป็นใคร?
อะคาเรด : ในเวลานี้ หน้าที่ของก็คือการเป็นสลัดอวกาศ
มาร์เวลลัส : ไม่สำคัญสำหรับชั้นหรอก ... ว่าแต่ เจ้านี่เป็ยของนายงั้นเหรอ?
อะคาเรด : ไม่หรอก ชั้นแค่ต้องการมันมาเท่านั้นเอง
มาร์เวลลัส : เข้าใจละ งั้นชั้นไม่ให้ นายจะว่าไง!
มาร์เวลลัสก็เข้าไปสั่งสอนอะคาเรด แต่ดูเหมือนว่าอะคาเรดจะเทพกว่าเกรียนอวกาศอย่างมาร์เวลลัสแน่นอน
มาร์เวลลัส : นายชนะแล้ว ... เอาไปสิ
อะคาเรด : นี่ไม่ใช่สิ่งที่นายต้องการอย่างงั้นเหรอ?
อะคาเรด : นายไม่ได้ต้องการสมบัติ ... งั้นนายต้องการอะไร?
มาร์เวลลัส : ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ... ชั้นแค่คิดว่า"วันพีซ" "มหาสมบัติแห่งจักรวาล" มันมีอยู่จริง และก็คุ้มค่าที่จะตามหามัน
มาร์เวลลัส : โจรสลัดอย่างนาย ก็คงจะเข้าใจใช่มั้ย? ... ก็ว่าล่ะนะ มันก็แค่ตำนานนี่นา
อะคาเรด : ผิดแล้วล่ะ มันไม่ใช่ตำนานหรอก! ถ้านายยอมแพ้ นายจะไม่มีวันได้มันมา
อะคาเรด : ถ้านายตัดสินใจที่จะหามัน นายต้องเจอมันอย่างแน่นอน!
อะคาเรดเรียกโกไคแกลเลี่ยนขึ้นมา มาร์เวลลัสก็ตกตะลึงในความยิ่งใหญ่ของมัน
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้มาร์เวลลัสได้ขึ้นมาบนเรือโกไคแกลเลี่ยนลำนี้
มาร์เวลลัสคิดอะไรขึ้นมาได้ว่าถ้าเค้าละทิ้งทุกอย่างไป เค้าก็จะไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย
โดยเฉพาะลูกเรือสองคนนี้ ทิ้งไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ
สู้โว๊ย!!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------
เรือของบาสโก ...
บาสโก : พวกแกทำให้ชั้นสนุกจริงๆ วิธีหนีของพวกแกนี่มันทำให้ชั้นผ่อนคลายลงไปเยอะเลย
กัปตันก็โทรเข้ามาหาบาสโกพอดี
บาสโก : มาแล้วๆๆๆ ว่าไงจณะ มาเบะจัง!
กัปตัน : ตกลงชั้นทำตามคำขอของแก เรื่องสถานที่ ชั้นจะบอกแกทีหลังก็แล้วกัน
กัปตัน : แล้วอย่าลืม ... เอาลูกเรือของชั้นมาด้วยล่ะ!
บาสโก : ได้เลยจ้า ...
ไอม์ : คิดจะได้อะไรซักอย่าง ... ก็ต้องพร้อมที่จะสูญเสียบางอย่างไป ...
ดอน : มาร์เวลลัสยอมสูญเสียความฝัน เพื่อพวกเราอย่างงั้นเหรอ?
ที่ไหนซักที่ ...
ดอน : มาร์เวลลัส ...
กัปตัน : พวกนายอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ
บาสโก : ก่อนอื่น ชั้นขอดูของในกล่องหน่อยละกันนะ ว่าข้างในมันมีอะไร?
บาสโก : ดีมาก! ทีนี้ก็วางมันลง แล้วถอยไปซะ
กัปตัน : ใครบอกว่าชั้นจะยกให้แกล่ะ!
บาสโก : แล้วลูกเรือของแกล่ะ จะทิ้งได้ลงคอเชียวเหรอ?
กัปตัน : เปล่า! ชั้นจะเอากลับมาให้หมดต่างหากล่ะ!
บาสโก : นี่ฟังนะมาเบะจัง ... ถ้าแกไม่ยอมเสียอะไรซักอย่าง แกก็ไม่ได้อะไรกลับคืนไปเลยนะเฟร้ย!
กัปตัน : ชั้นต้องสนด้วยรึไงล่ะ! ถ้าชั้นอยากได้อะไร ชั้นก็จะเอามาให้ได้
กัปตัน : นี่ล่ะเหตุผลที่ชั้นมาเป็นโจรสลัดล่ะ!
พูดจบกัปตันก็โยนหีบสมบัติไปที่ๆพวกของโจยืนอยู่ ข้างในกล่องมีีโมไบเรทของมาร์เวลลัสซ่อนอยู่ด้วย
โจเห็นเข้าก็เลยเตะดอนให้เข้าไปเอาปากรับโมไบเรทไว้ ส่วนลูก้ากับไอม์ก็ไปขวางทางแซลลี่ที่จะเขา้มาขวางดอนได้ทันเวลา
โจเอาปากรับเรนเจอร์คีย์ชินเคนกรีนไว้ได้ (ทำไมต้องชินเคนกรีน? ... ไปดูตาราง S.H.Figuarts เดือนหน้าสิ)
และโจก็เอาไปเสียบกับโมไบเรทที่อยู่ในปากของดอน ทำให้ดอนกลายร่างเป็นชินเคนกรีนจนได้
จากนั้นดอนก็ช่วยทุกคนออกมา (ดูเหมือนจะลืมปลดโซ่ให้โจ) ส่วนกัปตันก็เข้าไปซัดกับบาสโกเพื่อขวางทางเอาไว้
โจ : แกลืมใครไปรึเปล่าฟระ!
ไอม์ : สมกับเป็นคุณจริงๆค่ะมาร์เวลลัส
ลูก้า : นายจะทำยังไงถ้าเราไม่ทันแผนของนายน่ะ?
กัปตัน : ชั้นคิดว่าพวกนายเข้าใจอยู่แล้วล่ะน่า!
บาสโก : อะไรเนี่ย ... ชั้นต้องตกเป็นรองแล้วเหรอ?
บาสโกเห็นว่าตัวเองเสียท่า เลยปล่อยบอททุกตัวที่มีออกมา
ลูก้า : มาร์เวลลัส ... นั่นใช่สมบัติของพวกเรารึเปล่า?
กัปตัน : แน่ซะยิ่งกว่าแช่แป้งอีก ...
โกไคเชนจ์!!!!
ลุยแม่มเลย!
เซนไทสองฝ่ายก็ยกพวกตีกันอย่างดุเดือด บาสโกก็ไม่สนใจอะไรไปมากกว่าเรนเจอร์คีย์ที่ตกอยูู่ตามพื้น
ทว่าเรนเจอร์คีย์พวกนั้น เนวี่จัดการเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว
แต่ดูเหมือนว่าบาสโกจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย ทางด้านทุกคนที่กำลังสู้อยู่กับเรนเจอร์ตัวพิเศษ
ก็สู้ได้อย่างสูสี เพราะครั้งนี้รู้แล้วว่าศัตรูมีจำนวนเท่าไหร่
ลูก้ากับไอม์ที่ผนึกกำลังกับโจมตีแบบผสม ก็สามารถเอาชนะ โบเคนซิลเวอร์และอาบาเระคิลเลอร์ไปได้
อวสานมนุษย์ผัก และการตายแบบวนลูปของหมอซาดิสม์
ทางด้านโจก็เน้นฮาไม่เลิก คิดจะมัดตัวกาโอซิลเวอร์และเมกาซิลเวอร์ไว้ แต่ตัวเองก็ดันสะดุดจนหยิบอาวุธไม่ได้
เดือดร้อนโจจนต้องกระโดดเข้ามาช่วย
ลาก่อนน้องหมา และมนุษย์มาม่า
ส่วนกัปตันก็รับมือกับบอทถึงสองตัว ถึงแม้จะเป็นบอทแต่ความสามารถก็ไม่แพ้ตัวจริงเลย
โลลิค่อน คิก!
กระสุนผิดจรรยาบรรณ!
กระบวนท่ากินไม่จ่าย!
และเจ้าของร้านซูชิก็เจ๊งอนาถ ...
ชอบกินตับเด็กใช่มั้ย! เอาไปเลย ... ลูกถีบกระทรวง วธ.
ตามด้วยกระสุนศีลธรรม!!!
เหลืออีก 5 ตัว ใช้ไฟนอลเวฟจัดการ
ท่าโหด โคตรแรง
บาสโกยังมีของดีเล่นอยู่อีก เค้าเปิดท้องของแซลลี่ออกมา และก็กลายเป็นมอนสเตอร์ขนาดยักษ์
บาสโก : มาเบะจังเปลี่ยนไปเยอะเลยแฮะ ชั้นจะปล่อยไปซักวันก็แล้วกัน ... แซลลี่จ๊ะ มานี่หน่อย!
ดอน : นั่นมันตัวห่านอะไรน่ะ!
บาสโก : นี่ก็คือ "วาเตรุคุง" ลิควิดดรอยด์ของชั้นยังไงล่ะ!
บาสโก : ขอให้สนุกนะ ลาก่อนล่ะ!
ลิควิดดรอยด์ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมามหาศาล โกไคเรดเลยเรียกเอาโกไคโอออกมา
ดูท่าทางลิควิดดรอยด์จะมีความคล่องตัวสูงก็จริง แต่ไอคิวในการโจมตีค่อนข้างน้อย
เลยถูกโกไคชินเคนโอกำจัดเอาง่ายๆ
--------------------------------------------------------------------
โกไคแกลเลี่ยน ...
ลูก้า : ถึงเราจะไม่ได้พลังใหม่มา ... แต่เราก็เรนเจอร์คีย์ใหม่ๆมาเพียบเลย
โจ : จะว่าไป คำทำนายของเนวี่ไม่ได้หมายถึงพลังใหม่ แต่หมายถึงเรนเจอร์คีย์พวกนี้สินะ
เนวี่ : ใช่แล้วจ้า!
กัปตัน : ชั้นขอโทษนะทุกๆคน ... ที่ลากพวกนายมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย
โจ : พูดอะไรของนาย ... นี่ไม่ใช่เรื่องของนายคนเดียวซักหน่อย
ดอน : ใช่แล้วล่ะ อะไรที่หนักๆกว่านี้ เราก็เจอมาเยอะแล้ว
ไอม์ : มีเรื่องให้ตื่นเต้นทุกวัน มันก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอคะ
เนวี่ : ใช่แล้วจ้า!
ลูก้า : ยังไงซะ เรื่องของนายก็คือเรื่องของพวกเรา พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา จริงมั้ย?
ดอน : เอาล่ะ ... กินข้าวเย็นกันดีกว่า
ไอม์ : จะทานอะไรกันดีล่ะคะ?
ดอน : วันนี้สลัดรวมละกันนะ!
ลูก้า : ไม่เอาสลัดได้มั้ย? ชั้นอยากกินสเต๊กน่ะ! เข้าใจมั้ย? สเต๊กน่ะ!
กัปตันยืนมองเพื่อนของเค้าด้วยความตื้นตันใจ พร้อมกับพูดขอบคุณเบาๆ ....
เรือของบาสโก ....
บาสโก : เจ๋งนี่นามาเบะจัง แต่ว่า ...
บาสโก : ชั้นยังมีเหลืออีกเฟร้ย!!
(ไล่จากซ้าย เดกะมาสเตอร์ / ชินเคนเรด (คาโอรุ) / บูลแบล็ค / วูลฟ์ซาร์ดไฟร์ / ซิกแนลแมน / ซูบัน / เดกะสวอน / เมเล่ / ริโอ / มาจิมาเธอร์)
-----------------------------------------------------------------
ตัวอย่างตอนต่อไป ...
ไก : ชั้นชื่อ "อิคาริ ไก" ชั้นน่ะรักซุปเปอร์เซนไทสุดหูรูดเลยล่ะ!
กัปตัน : แล้วไงฟระ!
ไก : โกไคเจอร์จะต้องเจ๋งกว่านี้แน่ๆ ถ้ามีชั้นอยู่ด้วย
ตอนที่ 17 : โจรสลัดสีเงินสุดจ๊าบ!
ไก : ทุกคน คอยดูำพลังของชั้นให้ดีล่ะ!
* ดูไปดูมา ก็เริ่มชินกับหน้าตาเค้าแล้วฮะ
ติดตามกันต่อไปครับ!!
Quote
โกไคแกลเลี่ยน ...
หลังจากกัปตันสูญเสียลูกเรือไปให้กับบาสโก มาร์เวลลัสก็ทำทุกอย่างเพื่อตามตัวทุกคนกลับมา
เนวี่ : ซวยแว้ว! ซวยแว้ว! จะทำยังไงดี ทุกคนโดนจับไปหมดแล้ว!
กัปตัน : หุบปากน่า! เจ้านก!
แต่ดูเหมือนว่าเค้าจะทำอะไรไมไ่ด้เลย
กัปตัน : บ้าที่สุด! นี่ชั้นทำอะไรไม่ไ้ด้เลยเหรอ? สัญญานโมไบเรทก็หาแทบไม่ได้เลย
กัปตันก็พลันนึกถึงคำพูดของบาสโกที่ว่า "ถ้าหากต้องการอะไรซักอย่าง ก็ต้องพร้อมสูญเสียอีกอย่างหนึ่งไป"
สิ่งที่มาร์เวลลัสได้มาตอนนี้ก็คือ "เรนเจอร์คีย์" ของเซนไทคนที่ 6 ทั้งห้าอัน
มันก็ไม่ได้ทำให้เค้ารู้สีกดีขึ้นมาได้แม้แต่นิดเดียว ทันใดนั้นเอง บาสโกก็โทรเข้ามาพอดี
--------------------------------------------------------------
ตอนที่ 16 : เซนไท ปะทะ เซนไท
--------------------------------------------------------------
กัปตัน : บาสโก ... แกอย่าคิดที่จะแตะต้องลูกเรือของชั้นเด็ดขาด! เข้าใจมั้ย?
บาสโก : แน่นอน! อยากจะทักทายลูกเรือของแกหน่อยมั้ยล่ะ!
ลูก้าตะโกนมาว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง แต่โจก็ไปพูดกวนตีนใส่บาสโก
จนบาสโกต้องเดินมาเตะปากของโจจนล้มลงไปนอน
บาสโก : โอ๊ะโอ! ขอโทษทีนะ พอดีตีนของชั้นมันลื่นไปหน่อยน่ะ!
บาสโก : เรามาคุยเรื่องธุรกิจของเราดีกว่านะ! ... ชั้นขอแลกทุกอย่างของแก กับลูกเรือ 4 คน
กัปตัน : อะไรนะ!
บาสโก : ก็ทั้งโกไคแกลเลี่ยน เนวี่ และเรนเจอร์คีย์ทั้งหมดที่แกมีไงล่ะ!
บาสโก : อย่าบอกนะว่าแกไม่กล้าเอามาแลกกับลูกเรือที่น่ารักของแกน่ะ
บาสโก : แต่ถ้าแกปฏิเสธ ชั้นก็คงเอาสี่คนนี้ไปขึ้นค่าหัว ชั้นว่ามันก็ได้เงินเยอะไม่ใช่เล่นเลยล่ะ
บาสโก : เอาเป็นว่าชั้นจะให้เวลาแกคิดก็แล้วกัน ชั้นจะรอฟังคำตอบนะ
วางสายไปแล้ว มาร์เวลลัสรู้สึกแค้นใจที่ทำอะไรไม่ได้ ... ทางด้านบาสโกก็คิดว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่าแน่นอน
โจก็พูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความฝันของมาร์เวลลัส
โจ : "มหาสมบัติแห่งจักรวาล" ... มันเป็นความฝันของมาร์เวลลัส
โจ : เค้าได้ให้สัญญากับคนที่เค้าเชื่อมั่นที่สุดว่าจะหามันให้เจอ เค้าไม่มีวันทำตามที่แกขอหรอก!
บาสโก : แล้วแกคิดว่าหมอนั่นจะกล้าทิ้งพวกแกรึไงกันล่ะ? ไม่มีอะไรได้มาโดยที่ไม่ต้องเสียอะไรไปหรอกนะ
ลูก้า : ก็ถูกของแกล่ะนะ ... นี่บาสโก! ทำไมแกไม่ให้ชั้นเป็นลูกน้องของแกเลยล่ะ?
ไอม์ : คุณลูก้าคะ!
ลูก้า : ก็ชั้นยังไม่อยากตายนี่นา ... ชั้นจะเป็นฝ่ายที่เสียมาร์เวลลัสไปเอง
ลูก้าไม่ได้พูดออกมาโดยตั้งใจ แต่เธอพูดเพราะมันเป็นแผนการณ์ที่จะช่วยทุกคน
ไอม์ดูออกได้จากสัญญานมือที่แอบให้ไว้ข้างหลัง
บาสโก : เป็นความคิดที่ดีนี่นา! แต่ก็นะ ...
บาสโก : คิดว่า่ชั้นไม่รู้ทันเธอรึไงกัน ... ขอโทษด้วยนะ ชั้นไม่ไว้ใจใครเป็นพิเศษ
ไอม์ : ทำไมล่ะคะ!
บา่สโก : ทำไมน่ะเหรอ? ... แล้วพวกแกได้อะไรจากการเชื่อใจคนอื่นบ้างล่ะ?
บาสโก : ดูอย่างชั้นสิ ถ้าพวกแกเชื่อคนอย่างชั้น แกคิดซิว่าพวกแกจะเหลืออะไรบ้าง? ... ไม่ต่างกับมาร์เบะจังเท่าไหร่หรอกนะ อิอิ
บาสโก : แซลลี่จ๊ะเอาพวกมันไปยัดลงในคุกให้ทีนะ!
ว่าแล้วแซลลี่ก็จับทุกคนลากไปไว้ให้ห้องขัง ...
ห้องขัง ...
ลูก้า : โธ่เว้ย!
ไอม์ : ความเชื่อใจ ... มันเป็นเหมือนดาบสองคมจริงๆนะคะ
โจ : ชั้นจะไม่ให้ไอ้บ้านั่นทำลายของมาร์เวลลัสเด็ดขาด!
ดอน : แต่มาร์เวลลัสคิดจะช่วยพวกเราแน่ๆล่ะ
ลูก้า : เราก็หนีออกไปก่อนที่มาร์เวลลัสจะมาช่วยสิ ... มีแค่ทางนี้ทางเดียวล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ดอน : ฮู่ว ๆ ๆ ๆ !!
ดอนพยายามเลียนแบบเสียงลิง เพื่อที่จะเรียกแซลลี่มาใกล้ๆ ท่าทางจะไม่ได้ผลแฮะ
ลูก้า : นี่ฮาคาเสะ ... นายคิดว่าทำแบบนี้จะได้ผลเหรอ?
ดอน : ไม่รู้สิ ชั้นว่าถ้าเราคุณกับแซลลี่รู้เรื่อง เธออาจจะช่วยเราก็ได้
โจ : ดูยังไงก็ไม่น่าได้ผลแฮะ
ดอน : อย่าคิดว่าทำไม่ไ่ด้เซ่!
ไอม์ : งั้นดิชั้นจะช่วยคุณเองนะคะ!
ลูก้า : หยุดเลย! เธอน่ะตัวดีเลยไอม์!
สำเร็จ! ความพยายามของดอนได้ผล แซลลี่หันมาสนใจดอนบ้างแล้ว แต่ทว่า ...
ดอนกลับถูกแซลลี่หมางเมิน แถมเอากล้วยปาใส่หน้าอีก
ลูก้า : งี่เง่าชะมัด!
โจ : อย่างน้อยลิงก็ไม่อยู่แล้ว ...
ที่แท้ก็มีตะแกรงระบายอากาศอยู่ในห้องนั่นเอง โจและทุกคนก็พยายามลอดช่องระบายอากาศออกมาให้ได้
เมื่อหลุดออกมาอีกห้องนึงแล้ว บาสโกก็มายืนรออยู่ตรงทางออกพอดี ... กรรม
บาสโก : เกมโอเวอร์นะจ๊ะ!!!
โกไคแกลเลี่ยน ...
มาร์เวลลัสที่กำลังสับสนว่าตัวเองจะทำยังไง ก็เหลือบไปเห็นเรนเจอร์คีย์ชิ้นแรกที่เค้าได้พบ "อะคาเรนเจอร์คีย์"
และนั่นก็ทำให้เค้านึกถึงเรื่องราวตอนที่ได้พบกับ "อะคาเรด" เป็นครั้งแรก
ในตอนนั้นมาร์เวลลัสเป็นสลัดอวกาศพเนจรไปตามที่ต่างๆ และเค้าก็มักจะเข้าไปถล่มพวกซันการ์คเพื่อชิงสมบัติอยู่เรื่อยๆ
แต่วันนึงเมื่อถึงจุดอิ่มตัว มาร์เวลลัสก็รู้สึกว่าสมบัติที่ได้มามันช่างไร้ค่าสิ้นดี
กัปตัน : เฮ้อ! มีแต่ของกระจอกๆแฮะ ... ว่าแต่ นี่มันอะไรหว่า?
มาร์เวลลัสพบกับ "อะคาเรนเจอร์คีย์" ในกล่องสมบัติใบนั้น
และก็มีเสียงของอะคาเรดดังออกมาจากด้านหลัง ...
อะคาเรด : ของที่อยู่ในมือนาย ยกให้ชั้นได้มั้ย?
มาร์เวลลัส : ซันการ์คเหรอ? ... ไม่สิ แกเป็นใคร?
อะคาเรด : ในเวลานี้ หน้าที่ของก็คือการเป็นสลัดอวกาศ
มาร์เวลลัส : ไม่สำคัญสำหรับชั้นหรอก ... ว่าแต่ เจ้านี่เป็ยของนายงั้นเหรอ?
อะคาเรด : ไม่หรอก ชั้นแค่ต้องการมันมาเท่านั้นเอง
มาร์เวลลัส : เข้าใจละ งั้นชั้นไม่ให้ นายจะว่าไง!
มาร์เวลลัสก็เข้าไปสั่งสอนอะคาเรด แต่ดูเหมือนว่าอะคาเรดจะเทพกว่าเกรียนอวกาศอย่างมาร์เวลลัสแน่นอน
มาร์เวลลัส : นายชนะแล้ว ... เอาไปสิ
อะคาเรด : นี่ไม่ใช่สิ่งที่นายต้องการอย่างงั้นเหรอ?
อะคาเรด : นายไม่ได้ต้องการสมบัติ ... งั้นนายต้องการอะไร?
มาร์เวลลัส : ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ... ชั้นแค่คิดว่า
มาร์เวลลัส : โจรสลัดอย่างนาย ก็คงจะเข้าใจใช่มั้ย? ... ก็ว่าล่ะนะ มันก็แค่ตำนานนี่นา
อะคาเรด : ผิดแล้วล่ะ มันไม่ใช่ตำนานหรอก! ถ้านายยอมแพ้ นายจะไม่มีวันได้มันมา
อะคาเรด : ถ้านายตัดสินใจที่จะหามัน นายต้องเจอมันอย่างแน่นอน!
อะคาเรดเรียกโกไคแกลเลี่ยนขึ้นมา มาร์เวลลัสก็ตกตะลึงในความยิ่งใหญ่ของมัน
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้มาร์เวลลัสได้ขึ้นมาบนเรือโกไคแกลเลี่ยนลำนี้
มาร์เวลลัสคิดอะไรขึ้นมาได้ว่าถ้าเค้าละทิ้งทุกอย่างไป เค้าก็จะไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย
โดยเฉพาะลูกเรือสองคนนี้ ทิ้งไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ
สู้โว๊ย!!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------
เรือของบาสโก ...
บาสโก : พวกแกทำให้ชั้นสนุกจริงๆ วิธีหนีของพวกแกนี่มันทำให้ชั้นผ่อนคลายลงไปเยอะเลย
กัปตันก็โทรเข้ามาหาบาสโกพอดี
บาสโก : มาแล้วๆๆๆ ว่าไงจณะ มาเบะจัง!
กัปตัน : ตกลงชั้นทำตามคำขอของแก เรื่องสถานที่ ชั้นจะบอกแกทีหลังก็แล้วกัน
กัปตัน : แล้วอย่าลืม ... เอาลูกเรือของชั้นมาด้วยล่ะ!
บาสโก : ได้เลยจ้า ...
ไอม์ : คิดจะได้อะไรซักอย่าง ... ก็ต้องพร้อมที่จะสูญเสียบางอย่างไป ...
ดอน : มาร์เวลลัสยอมสูญเสียความฝัน เพื่อพวกเราอย่างงั้นเหรอ?
ที่ไหนซักที่ ...
ดอน : มาร์เวลลัส ...
กัปตัน : พวกนายอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ
บาสโก : ก่อนอื่น ชั้นขอดูของในกล่องหน่อยละกันนะ ว่าข้างในมันมีอะไร?
บาสโก : ดีมาก! ทีนี้ก็วางมันลง แล้วถอยไปซะ
กัปตัน : ใครบอกว่าชั้นจะยกให้แกล่ะ!
บาสโก : แล้วลูกเรือของแกล่ะ จะทิ้งได้ลงคอเชียวเหรอ?
กัปตัน : เปล่า! ชั้นจะเอากลับมาให้หมดต่างหากล่ะ!
บาสโก : นี่ฟังนะมาเบะจัง ... ถ้าแกไม่ยอมเสียอะไรซักอย่าง แกก็ไม่ได้อะไรกลับคืนไปเลยนะเฟร้ย!
กัปตัน : ชั้นต้องสนด้วยรึไงล่ะ! ถ้าชั้นอยากได้อะไร ชั้นก็จะเอามาให้ได้
กัปตัน : นี่ล่ะเหตุผลที่ชั้นมาเป็นโจรสลัดล่ะ!
พูดจบกัปตันก็โยนหีบสมบัติไปที่ๆพวกของโจยืนอยู่ ข้างในกล่องมีีโมไบเรทของมาร์เวลลัสซ่อนอยู่ด้วย
โจเห็นเข้าก็เลยเตะดอนให้เข้าไปเอาปากรับโมไบเรทไว้ ส่วนลูก้ากับไอม์ก็ไปขวางทางแซลลี่ที่จะเขา้มาขวางดอนได้ทันเวลา
โจเอาปากรับเรนเจอร์คีย์ชินเคนกรีนไว้ได้ (ทำไมต้องชินเคนกรีน? ... ไปดูตาราง S.H.Figuarts เดือนหน้าสิ)
และโจก็เอาไปเสียบกับโมไบเรทที่อยู่ในปากของดอน ทำให้ดอนกลายร่างเป็นชินเคนกรีนจนได้
จากนั้นดอนก็ช่วยทุกคนออกมา (ดูเหมือนจะลืมปลดโซ่ให้โจ) ส่วนกัปตันก็เข้าไปซัดกับบาสโกเพื่อขวางทางเอาไว้
โจ : แกลืมใครไปรึเปล่าฟระ!
ไอม์ : สมกับเป็นคุณจริงๆค่ะมาร์เวลลัส
ลูก้า : นายจะทำยังไงถ้าเราไม่ทันแผนของนายน่ะ?
กัปตัน : ชั้นคิดว่าพวกนายเข้าใจอยู่แล้วล่ะน่า!
บาสโก : อะไรเนี่ย ... ชั้นต้องตกเป็นรองแล้วเหรอ?
บาสโกเห็นว่าตัวเองเสียท่า เลยปล่อยบอททุกตัวที่มีออกมา
ลูก้า : มาร์เวลลัส ... นั่นใช่สมบัติของพวกเรารึเปล่า?
กัปตัน : แน่ซะยิ่งกว่าแช่แป้งอีก ...
โกไคเชนจ์!!!!
ลุยแม่มเลย!
เซนไทสองฝ่ายก็ยกพวกตีกันอย่างดุเดือด บาสโกก็ไม่สนใจอะไรไปมากกว่าเรนเจอร์คีย์ที่ตกอยูู่ตามพื้น
ทว่าเรนเจอร์คีย์พวกนั้น เนวี่จัดการเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว
แต่ดูเหมือนว่าบาสโกจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย ทางด้านทุกคนที่กำลังสู้อยู่กับเรนเจอร์ตัวพิเศษ
ก็สู้ได้อย่างสูสี เพราะครั้งนี้รู้แล้วว่าศัตรูมีจำนวนเท่าไหร่
ลูก้ากับไอม์ที่ผนึกกำลังกับโจมตีแบบผสม ก็สามารถเอาชนะ โบเคนซิลเวอร์และอาบาเระคิลเลอร์ไปได้
อวสานมนุษย์ผัก และการตายแบบวนลูปของหมอซาดิสม์
ทางด้านโจก็เน้นฮาไม่เลิก คิดจะมัดตัวกาโอซิลเวอร์และเมกาซิลเวอร์ไว้ แต่ตัวเองก็ดันสะดุดจนหยิบอาวุธไม่ได้
เดือดร้อนโจจนต้องกระโดดเข้ามาช่วย
ลาก่อนน้องหมา และมนุษย์มาม่า
ส่วนกัปตันก็รับมือกับบอทถึงสองตัว ถึงแม้จะเป็นบอทแต่ความสามารถก็ไม่แพ้ตัวจริงเลย
โลลิค่อน คิก!
กระสุนผิดจรรยาบรรณ!
กระบวนท่ากินไม่จ่าย!
และเจ้าของร้านซูชิก็เจ๊งอนาถ ...
ชอบกินตับเด็กใช่มั้ย! เอาไปเลย ... ลูกถีบกระทรวง วธ.
ตามด้วยกระสุนศีลธรรม!!!
เหลืออีก 5 ตัว ใช้ไฟนอลเวฟจัดการ
ท่าโหด โคตรแรง
บาสโกยังมีของดีเล่นอยู่อีก เค้าเปิดท้องของแซลลี่ออกมา และก็กลายเป็นมอนสเตอร์ขนาดยักษ์
บาสโก : มาเบะจังเปลี่ยนไปเยอะเลยแฮะ ชั้นจะปล่อยไปซักวันก็แล้วกัน ... แซลลี่จ๊ะ มานี่หน่อย!
ดอน : นั่นมันตัวห่านอะไรน่ะ!
บาสโก : นี่ก็คือ "วาเตรุคุง" ลิควิดดรอยด์ของชั้นยังไงล่ะ!
บาสโก : ขอให้สนุกนะ ลาก่อนล่ะ!
ลิควิดดรอยด์ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมามหาศาล โกไคเรดเลยเรียกเอาโกไคโอออกมา
ดูท่าทางลิควิดดรอยด์จะมีความคล่องตัวสูงก็จริง แต่ไอคิวในการโจมตีค่อนข้างน้อย
เลยถูกโกไคชินเคนโอกำจัดเอาง่ายๆ
--------------------------------------------------------------------
โกไคแกลเลี่ยน ...
ลูก้า : ถึงเราจะไม่ได้พลังใหม่มา ... แต่เราก็เรนเจอร์คีย์ใหม่ๆมาเพียบเลย
โจ : จะว่าไป คำทำนายของเนวี่ไม่ได้หมายถึงพลังใหม่ แต่หมายถึงเรนเจอร์คีย์พวกนี้สินะ
เนวี่ : ใช่แล้วจ้า!
กัปตัน : ชั้นขอโทษนะทุกๆคน ... ที่ลากพวกนายมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย
โจ : พูดอะไรของนาย ... นี่ไม่ใช่เรื่องของนายคนเดียวซักหน่อย
ดอน : ใช่แล้วล่ะ อะไรที่หนักๆกว่านี้ เราก็เจอมาเยอะแล้ว
ไอม์ : มีเรื่องให้ตื่นเต้นทุกวัน มันก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอคะ
เนวี่ : ใช่แล้วจ้า!
ลูก้า : ยังไงซะ เรื่องของนายก็คือเรื่องของพวกเรา พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา จริงมั้ย?
ดอน : เอาล่ะ ... กินข้าวเย็นกันดีกว่า
ไอม์ : จะทานอะไรกันดีล่ะคะ?
ดอน : วันนี้สลัดรวมละกันนะ!
ลูก้า : ไม่เอาสลัดได้มั้ย? ชั้นอยากกินสเต๊กน่ะ! เข้าใจมั้ย? สเต๊กน่ะ!
กัปตันยืนมองเพื่อนของเค้าด้วยความตื้นตันใจ พร้อมกับพูดขอบคุณเบาๆ ....
เรือของบาสโก ....
บาสโก : เจ๋งนี่นามาเบะจัง แต่ว่า ...
บาสโก : ชั้นยังมีเหลืออีกเฟร้ย!!
(ไล่จากซ้าย เดกะมาสเตอร์ / ชินเคนเรด (คาโอรุ) / บูลแบล็ค / วูลฟ์ซาร์ดไฟร์ / ซิกแนลแมน / ซูบัน / เดกะสวอน / เมเล่ / ริโอ / มาจิมาเธอร์)
-----------------------------------------------------------------
ไก : ชั้นชื่อ "อิคาริ ไก" ชั้นน่ะรักซุปเปอร์เซนไทสุดหูรูดเลยล่ะ!
กัปตัน : แล้วไงฟระ!
ไก : โกไคเจอร์จะต้องเจ๋งกว่านี้แน่ๆ ถ้ามีชั้นอยู่ด้วย
ตอนที่ 17 : โจรสลัดสีเงินสุดจ๊าบ!
ไก : ทุกคน คอยดูำพลังของชั้นให้ดีล่ะ!
* ดูไปดูมา ก็เริ่มชินกับหน้าตาเค้าแล้วฮะ
ติดตามกันต่อไปครับ!!
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)